Deodoro (1898)

Deodoro

„Deodoro” w 1907-1908
Klasa	pancernik obrony wybrzeża
Typ	Deodoro
Historia
Stocznia	Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée(inne języki) w La Seyne-sur-Mer
Położenie stępki	1896
Wodowanie	18 czerwca 1898
Marinha do Brasil
Nazwa	Deodoro
Wejście do służby	1899
Wycofanie ze służby	19 kwietnia 1924
Armada de México
Nazwa	Anáhuac
Wejście do służby	29 kwietnia 1924
Wycofanie ze służby	1938
Los okrętu	złomowany w 1940
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	3162 t normalna 3350 t pełna
Długość	83,6 m
Szerokość	14,4 m
Zanurzenie	4,4 m
Napęd
2 maszyny parowe o łącznej mocy 3400 KM, 8 kotłów, 2 śruby
Prędkość	14 węzłów
Zasięg	1440 Mm przy 7,5 w
Uzbrojenie
2 działa 240 mm L/40 (2×I) 4 działa 120 mm L/50 (4×I) 6 dział 57 mm (6×I) 2 działka 37 mm (2×I) 2 km 7 mm 2 wt 457 mm
Załoga	200
Multimedia w Wikimedia Commons

Deodoro, następnie Anáhuac – brazylijski, następnie meksykański pancernik obrony wybrzeża z końca XIX i początku XX wieku, zbudowany we Francji. Był głównym okrętem składającego się z dwóch jednostek typu Deodoro. W okresie międzywojennym sprzedany do Meksyku, służył do 1938 roku w marynarce Meksyku pod nazwą „Anáhuac”.

Wyporność okrętu wynosiła 3162 tony. Uzbrojenie obejmowało dwa działa kalibru 240 mm w dwóch wieżach, cztery działa kalibru 120 mm i lżejszą artylerię. Napędzały go maszyny parowe, pozwalające na osiąganie prędkości 14 węzłów.